جنسیت؟

وضعیت تاهل؟

سن شما؟

دانشجوی چه مقطعی هستید؟

آیا در خانواده شما (خونی درجه یک: والدین، خواهر و برادر، فرزندان) سابقه ابتلا به اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) وجود دارد؟

وقتم را به نحوه بهتري تنظيم مي كنم.

روي مسئله متمركز مي شوم و مي بينم چگونه آن را مي توانم حل كنم.

راجب به اوقات خوشي كه داشته ام فكر مي كنم.

سعي مي كنم با اشخاص ديگري باشم.

خود را به خاطر وقت گذراني و تاخير در كار سرزنش مي كنم.

کاري كه فكر مي كنم بهترين است انجام مي دهم.

در بدنم احساس درد مي كنم.

خود را به خاطر قرار گرفتن در چنين موقعيتي سرزنش مي كنم.

به تماشاي ويترين مغازه ها مشغول مي شوم.

چيزهايي را كه برايم مهم تر است مشخص كرده اول به آنها مي پردازم.

سعي مي كنم به خواب بروم.

با يك غذاي دلخواه يا خوراكي به خودم پاداش مي دهم.

مضطرب مي شوم مبادا نتوانم با مسئله كنار بيايم يا مقابله نمايم.

دچار تنش زيادي مي شوم.

در مورد نحوه اي كه مسائل مشابه را حل نموده ام فكر مي كنم.

به خودم مي گويم اين موضوع واقعا در مورد من اتفاق مي افتد.

از اين كه در مورد اين موقعيت بيش از حد هيجاني بوده ام خودم را سرزنش مي كنم.

براي صرف غذا با يك خوراكي بيرون مي روم.

خيلي نااميد مي شوم.

براي خودم چيزي خريد مي كنم.

براي خود يك دوره كاري معين مي كنم و آنرا دنبال مي كنم.

خودم را به خاطر ندانم كاري سرزنش می كنم.

به مهماني مي روم.

سعي مي كنم موقعيت را درك كنم.

خشكم مي زند و نمي دانم چه كار كنم.

بلافاصله اقدام به عمل اصلاح گرانه مي نمايم.

راجع به آنچه اتفاق افتاده فكر مي كنم و از اشتباهاتم پند مي گيرم.

آرزم مي كنم مي توانستم آنچه را اتفاق افتاده يا احساس خود را عوض كنم.

به ملاقات دوستي مي روم.

در مورد آن چه قرار است انجام دهم نگران مي شوم.

با اشخاص به خصوصي وقتم را مي گذرانم.

به پياده روي مي روم.

به خودم مي گويم ديگر هرگز اتفاق نمي افتد.

بروي ناتواني هاي عمومي متمركز مي شوم و فكر مي كنم.

با كسي كه نظرش برايم ارزش دارد صحبت مي كنم.

قبل از واكنش نشان دادن مسئله را تجزيه و تحليل مي كنم.

به يك دوست تلفن مي كنم.

عصباني مي شوم.

خواسته هايم را با شرايط موجود هماهنگ مي كنم.

به سينما مي روم.

به موقعيت مسلط مي شوم.

کوشش بيشتري مي نمايم تا كارها انجام شود.

براي حل مسئله به چندين راه حل مختلف مي رسم.

به خود فرصتي داده براي مدتي از موقعيت دور مي شوم.

به اشخاص ديگر واكنش نشان مي دهم

از موقعيت استفاده مي كنم تا ثابت كنم مي توانم از عهده ي آن برآيم.

براي تسلط بر موقعيت سعي مي كنم به كارها سازمان دهم.

تلويزيون تماشا مي كنم.

والدینم معیارهای بسیار بالایی برایم در نظر می گیرند.

نظم و ترتیب برای من بسیار مهم است.

در کودکی، برای هر خطای ناچیزی سرزنش می شدم.

برای این که نتیجه رضایت بخشی از کارم بگیرم، همیشه باید حداکثر تلاشم را بکنم.

والدینم هرگز تلاشی برای درک اشتباهات من نمی¬کنند.

برایم خیلی مهم است تا کارهایم به نحو احسن انجام شود.

من یک شخص تمیز هستم.

من دوست دارم که فرد منظم و مرتبی باشم.

اگر در محل کار یا تحصیل شکست بخورم احساس یک بازنده را خواهم داشت.

اگر اشتباهی بکنم، حتما آشفته می شوم.

والدینم از من می خواهند که در انجام همه کارها بهترین باشم.

من به نسبت اکثر مردم، اهداف بالاتری را برای خود در نظر می گیرم.

اگر فردی در محل کار یا تحصیل، موفق تر از من باشد، احساس می کنم که در آن تکلیف شکست خورده ام.

اگر من در انجام بخشی از یک کار موفق نشوم، احساس می کنم که در تمام آن کار شکست خورده ام.

تنها عملکرد برجسته و ممتاز من، خانواده ام را راضی می کند.

من می توانم تمام تلاشم را برای رسیدن به یک هدف متمرکز کنم.

حتی وقتی که کاری را بسیار دقیق انجام می دهم، باز هم نسبت به نتیجه کار اطمینان کامل ندارم.

نمی توانم بپذیرم که در کاری نفر اول نباشم.

من اهداف بزرگ خیلی زیادی در سر دارم.

والدینم از من در حد عالی انتظار دارند.

دیگران کمتر از خودم، به اشتباهاتم اهمیت می دهند.

هیچ وقت احساس نکرده ام، که توانسته باشم انتظارات والدینم را بر آورده کنم.

اگر به اندازه دیگران موفق نباشم، احساس می کنم از همه ضعیف ترم.

به نظر می رسد، دیگران معیارهایی پایین تر از آنچه که من دارم، را می پذیرند.

اگر در کاری شکست بخورم، دیگران مثل قبل برایم احترام قایل نخواهند بود.

انتظارات والدینم برای آینده من، همیشه بالاتر از انتظارات خودم بوده است.

من سعی می کنم که فرد تمیزی باشم.

معمولا در مورد صحت کارهای ساده روزمره ام دچار تردید می شوم.

تمیزی برایم بسیار مهم است.

در انجام کارهای روزمره ام، به نسبت اغلب مردم، انتظارات زیادی از خودم دارم.

من یک فرد مرتب و منظم هستم.

من آن قدر در کارم غرق می شوم، که آن را بارها و بارها تکرار می کنم.

مدت زمان زیادی طول می کشد تا در انجام درست کاری موفق شوم.

هر چه کمتر اشتباه کنم، محبوب تر خواهم بود.

فکر نمی کنم هرگز بتوانم به ایده ال مورد نظر والدینم نزدیک شوم.

من آنقدر چیز جمع کرده ام که جلوی دست و پای مرا می گیرد.

من هر چيزي را بيش از حد لزوم وارسي مي كنم.

اينكه اشياء سر جاي خود نباشد ناراحتم مي كند.

وقتي مشغول انجام كاري هستم احساس اجبار براي شمارش مي كنم.

برايم سخت است به اشيايي كه مي دانم قبلا غريبه ها يا افراد خاص به آن دست زده اند، دست بزنم.

برايم سخت است كه افكارم را كنترل كنم.

چيز هايي را جمع مي كنم كه نيازي به آن ها ندارم.

به طور مكرر درها، پنجره ها، قفسه ها و مانند اينها را چك مي كنم.

اگر ديگران شيوه اي كه من اشياء را مرتب كرده ام، تغيير دهند، ناراحت مي شوم.

احساس مي كنم بايد اعداد خاصي را تكرار كنم.

گاهي همين كه احساس مي كنم به چيزي آلوده شده ام مجبور مي شوم خودم را بشويم يا تميز كنم.

من به خاطر افكار ناخوشايند كه بر خلاف اراده ام به ذهنم مي آيند ناراحت و نگرانم.

از دور ريختن چيزها خودداري مي كنم، چون مي ترسم كه بعداً به آنها نياز پيدا كنم.

مكرراً بعد از بستن شير آب و گاز و خاموش كردن چراغ ها آنها را چك مي كنم.

دوست دارم اشياء به شيوه اي خاص مرتب شوند.

احساس مي كنم اعداد نحس و غیرنحس دارند.

دست هايم را به دفعات زياد و به مدت طولانی و بيش از حد لزوم مي شويم.

افكار بد و زشت به ذهنم مي رسد و برايم سخت است كه آنها را از ذهنم دور كنم.

در حالیکه من بزرگ می شدم مادرم احساس می کرد در خانه، بچه ها به همان راهی که والدینشان رفته اند خواهند رفت.

مادر من احساس می کرد که برای همه ما خوب است که مجبور باشیم از هر چه او فکر می کند درست است پیروی کنیم، حتی اگر بچه ها با او موافق نبودند.

در زمانی که من بزرگ می شدم هر گاه مادرم به من می گفت کاری را انجام دهم، از من انتظار داشت بدون هیچ سوالی سریع آن کار را انجام دهم.

در زمانی که بزرگ می شدم، یکبار خط مشی و قوانین خانواده تدوین شد، مادرم در خانواده با بچه ها در مورد دلایل این خط مشی و قوانین صحبت می کرد.

هر وقت که من احساس می کردم قانون ها و قید و شرط های خانواده، نامعقول است، مادرم همیشه با من در مورد آنها مذاکره و صحبت می کرد.

مادرم همیشه احساس می کرد چیزی که بچه ها نیاز دارند این است که برای ساختن فکرشان آزاد باشند و کارهایی را که می خواهند انجام دهند، انجام دهند، حتی اگر با آنچه که والدین شان می خواهند، مطابقت نداشته باشد.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم به من اجازه نمی داد در مورد تصمیماتی که می گیرد، سوالی بپرسم.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم فعالیت ها و تصمیمات بچه ها را در خانواده با استدلال و انضباط هدایت می کرد.

مادرم همیشه احساس می کرد، والدین برای اینکه فرزندان شان به همان شیوه ای که آنها می خواهند رفتار کنند، باید از اجبار و فشار بیشتری استفاده کنند.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم احساس نمی کرد که من نیاز داشته باشم از قوانین و مقررات پیروی کنم، فقط به خاطر اینکه شخصی مقتدر آنها را وضع کرده بود.

در زمانی که بزرگ می شدم، من می دانستم مادرم در خانواده، از من چه انتظاری دارد، اما وقتی احساس می کردم آنها غیر منطقی هستند برای بحث کردن با مادرم در مورد آنها احساس آزادی می کردم.

مادرم احساس می کرد والدین عاقل و خردمند باید سریع به فرزندان خود بیاموزند که، چه کسی در خانواده رئیس است.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم به ندرت برای رفتار من انتظارات و قواعدی را تعیین می کرد و به ندرت مرا راهنمایی می کرد.

در زمانی که بزرگ می شدم، بیشتر اوقات مادرم کارهایی که بچه ها می خواستند را انجام می داد.

در زمانی که بچه ها در خانواده بزرگ می شدند، مادرم به ما درباره راه ها و هدف های عاقلانه، دستورالعمل و راهنمایی هایی می داد.

در زمانی که بزرگ می شدم، اگر سعی می کردم با مادرم مخالفت کنم بسیار عصبانی می شد.

مادرم احساس می کند که اگر والدین فعالیت ها، تصمیمات و آرزوهای بچه هایشان را در خلال رشد محدود نکنند، مشکلات جامعه حل خواهد شد.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم به من اجازه می داد بدانم که او چه رفتاری را از من انتظار دارد، و اگر من از آنها پیروی نمی کردم، مرا تنبیه می کرد.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم به من اجازه می داد برای بیشتر کارهایی که به من مربوط بود بدون نظارت او تصمیم بگیرم.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم به نظرات بچه ها در تصمیم گیری هایش توجه می کرد. ولی فقط به این علت که بچه ها چیزی را می خواهند، تصمیمش را عوض نمی کرد.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم خود را مسئول هدایت و راهنمایی رفتار من نمی دانست.

در زمانی که بزرگ می شدم، مادرم استانداردها و قوانین واضحی برای همه بچه ها در خانواده داشت، اما دلش می خواست که تمام استانداردها و قوانین با نیازهای هر یک از بچه ها به طور انفرادی سازگار باشد.

در زمانی که بزرگ می شدم مادرم برای رفتار و فعالیت های من دستورالعمل داشت و از من انتظار داشت که از آنها پیروی کنم، اما او مایل بود به نگرانی ها و مسائل من گوش دهد و در مورد دستورالعمل ها با من گفتگو کند.

در زمانی که بزرگ می شدم مادرم به من اجازه می داد مسائل خانواده را از دیدگاه خود بنگرم، و به طور کلی به من اجازه می داد برای کاری که می خواستم انجام دهم خودم تصمیم بگیرم.

مادرم همیشه احساس می کرد که اگر می توانستیم والدین را متقاعد کنیم که وقتی فرزندان شان کاری را که از آنها می خواهند، انجام نمی دهند به صورت سختگیرانه و دستوری با فرزندان شان رفتار کنند مشکلات جامعه حل می شد.

در زمانی که بزرگ می شدم مادرم اغلب دقیقاً به من می گفت می خواهد من چه کاری انجام دهم و از من انتظار چه کاری دارد.

در زمانی که بزرگ می شدم مادرم برای رفتار و فعالیت های من دستورالعمل واضحی داشت، ولی همیشه وقتی من با او مخالف بودم، مرا درک می کرد.

در زمانی که بزرگ می شدم مادرم رفتارها، فعالیت ها و آرزوهای بچه ها را در خانواده کنترل نمی کرد.

در زمانی که بزرگ می شدم می دانستم مادرم در خانواده از من چه انتظاری دارد و او اصرار داشت که من فقط به خاطر احترام به اقتدار و بزرگتر بودن او از دستوراتش پیروی کنم.

در زمانی که بزرگ می شدم اگر مادرم در خانواده تصمیمی می گرفت که مرا اذیت می کرد، خواستار این بود که در مورد آن تصمیم با من گفتگو کند و اگر تصمیم او اشتباه بود قبول می کرد.